Hayat zaten kaygı verici...
Geçim derdi, hayat şartları, daha o, bu, şu derken işimiz zor.
Hele ki daha yolun başında olan geleceğe umut besleyen çocuklar, gençler için daha da zor.
Pembe hayallerle süslü geleceklerimiz, hem mesleğin, hem kariyerin, hem işin, hem başarının, hem hayat şartlarının en iyisini hayal ediyoruz.
Hayallerimize ulaşmak için herkes kendi çapında gayret ediyor, az ya da çok çalışıyor, çabalıyor.
Peki, ama çalışıyoruz, çabalıyoruz ama geleceğimizin garantisi var mı?
Geleceğimiz hayal ettiğimiz gibi parlak olacak mı?
Ben ve akranlarım, bizden büyük gençler iyi bir liseye yerleşmek ve iyi, kaliteli bir üniversiteye gitmek için, niteliklerimizi artırmak için durmadan, dinlenmeden çalışıp, çabalıyoruz. Geleceğimizin temellerini sağlam oluşturmak için uğraşıyoruz. Belki oyunlarımızdan, etkinliklerimizden fedakarlıkta bulunuyoruz.
Dersten derse, kurstan kursa koşuyoruz.
Peki emeklerimizin karşılığını alacak mıyız?
Ya da televizyondaki, haberlerdeki abi ablalar gibi diplomalı işsizler mi olacağız?
Bunun hiç bir garantisi yok.
Sonumuz o diplomalı işsizler gibi olursa...
Hiç unutmuyorum izlediğim haberde bir spiker mühendis bir abiyle röportaj yapıyordu.
O da iş aramak bir yerlere başvurmuştu.
Ama bir sonuç alamamıştı.
Ne dedi biliyor musunuz?
Babamın eline bakmak, sanki çocukmuşum gibi ondan harçlık almak zoruma gidiyor ama çaresizim diyordu.
Büyüklerin dediklerine göre eğitim sistemimizde çok boşluklar varmış.
Her şeyin başı ilk önce bu sistemi düzeltmekmiş.
Şimdi ise tek umudumuz yeni Milli Eğitim Bakanımız.
Sistemi düzeltip, öğrencinin memnun olacağı yeni bir düzen oluşturulacak.
Şimdiye ve geleceğe dair kaygılarımızı biraz olsun azaltacak.
Kaygılar bitmiyor, Biz öğrenciler umutlu...
Ne olursa olsun hayatın başında olan herkes için, güzel şeyler yaşamamız dileğiyle, umutla kalın. Sevgilerimle...