Yıllar önceydi.
Henüz yirmili yaşlarının başında olan o kişi, bir gün sosyal medya üzerinden bana ulaştı.
Önceleri sıradan bir sohbetle başlayan yazışmalarımız, zamanla güvene ve dostluğa dönüştü.
O dönemde, hayatımın en zor günlerini yaşıyordum.
Ciddi bir rahatsızlık yüzünden hareket alanım daralmış, kendimi sosyal medyanın sanal dünyasına hapsetmiştim.
Özellikle o yıllarda Facebook oldukça popülerdi; orada, daha önce çektiğim fotoğrafları paylaşır, fotoğrafların altına uzun uzun yorumlar yazardım. Gezdiğim, gördüğüm yerleri anlatır, paylaştıklarım kısa sürede binlerce kişinin ilgisini çekerdi.
O binlerce takipçiden biri de, hikayemi onunla paylaştığım bu dostumdu. Onun kimliğini gizlemek adına, bu hikayede ona “X” diyeceğim. Bu isim, onun cesur hikayesini anlatırken ihtiyacım olan gizliliği sağlıyor.
Batman’a yakın köylerin doğasını, tarihini, insanlarını; yaşadıklarımı, gözlemlerimi uzun uzun anlatırdım sosyal medyada. Gördüğüm hayatlar, yaşama koşulları uykularımı kaçırıyordu. Çocukların hiçbir oyun alanı yoktu, çoğu okula gitmiyordu, sağlıksız ortamlarda büyüyen gençler töreler yüzünden çocuk yaşta zorla evlendiriliyordu. X de, çocuk yaşta evlendirilenlerdendi. Her sohbetimizde onun hayat hikayesinin yeni bir ayrıntısını keşfettim; en büyük hayali okumak, kadınları bilinçlendirmek ve küçük yaşlardaki zoraki evliliklere karşı çıkmaktı. Ancak içinde yaşadığı töreler, bu hayallerinin önünde koca bir duvar gibi yükseliyordu.
Çareyi, ölüm pahasına boşanmakta buldu.
Ailesi tarafından tecrit edildi ama yılmadı.
Kendi çabasıyla okuyup yazmayı öğrendi; kitaplara sarıldı, okudu, öğrendi. Kendini yetiştirdi, törelere başkaldıran cesur bir kadın oldu. Aşiretinin erkeklerine karşı bir isyan, kadınlarının gözünde bir kahraman haline geldi.
Bu gelişmelerin ardından, sosyal medyada onun hikayesini bilen, aynı coğrafyanın bir başka cesur insanıyla uzun bir arkadaşlığın sonunda evlenip mutluluğu buldu.
Şimdi zaman zaman bana ulaşıyor, kendi kardeşlerine yol gösterici olduğunu, kadınları desteklediğini mutlulukla paylaşıyor.