Hüznün ortak dili göz yaşlarıdır. İster zengin ol ister fakir ol, hüzünde göz yaşları hep aynı akar… Hele bir ananın göz yaşları canımı nasıl acıtır anlayamazsınız. Sanatla uğraşan insanlar genellikle hümanist bir yapıya sahipler, duygusal olurlar. Duygu olmasa yazamazlar, çekemezler, söyleyemezler…ben de bu iki çalışmamı farklı yerlerdeki gezilerimde görüntüledim. Birini, sevgili dostum Uluslararası Hukuk Avukatı Vildan Yirmibeşoğlu ile bir Ezidi toplama kampında görüntüledim. Diğer fotoğrafım ise bir annenin feryadı… Yani sözün bitiği an…