Yine içimde bilindik bir şarkı:
Bugün bayram
Erken kalkın çocuklar.
Giyinelim en temiz giysileri.
Elimizde taze kır çiçekleri
Üzmeyelim bugün annemizi…
…
Mutfakta pişen bayram yemeğinin kokusu tüm evi sardığında ve durumu düşük ailelere torba torba kurban etleri dağıtıldığında bayram olduğunu anlıyor insan.
Minik çocuklar, ellerinde şeker torbala ile kapımızı çalınca, bayram gibi oluyor bayramlarımız.
Sokaklar bunaltıcı sıcağa rağmen cıvıl cıvıl hareketlenince anlıyor insan, bayramın sıradan bir gün olmadığını…
Sıradan da olmasın zaten..
Bayramlarımız hep bayram gibi olsun, temennimiz…
Dilimize takılsın dursun bayram şarkısı…
Sabahtan akşama kadar aynı şarkıyı mırıldanalım ama hiç sıkılmayalım.
70’imize merdiven dayasak bile bayram heyecanımız hiç bitmesin, temennimiz…
Bayramların, o eski bayramlar olmadığını düşünsek bile…
Evet dört yanımız savaş… Irak’ta, Suriye’de, Gazze’de yanarak ölen çocukların gölgesi düşüyor bayramlarımıza.
Masum insanların kan revan içindeki görüntüleri azaltıyor heyecanımızı, doğru…
Ama bayram umudu diye bir şey var, insanın içine tazecik hayaller yükleyip duruyor.
Sosyal medyada gezinirken gördüğümüz manzaralar bize lanet okutsa da bayramda her şey değişecekmiş gibi geliyor insana.
Yeni bir sayfa açılacak da insanlık temize çıkacakmış gibi hissediyor insan.
Kadına, çocuğa, genç insanlara, yaşlılara yaşattıklarımızdan sonra şimdi de sokak köpeklerini uyutarak öldürüyoruz mesela…
Oysa ‘Allah’ın yarattığı canı Allah’tan başka kimse alamaz’ diyen de bizlerdik, ilginçtir.
Bayramda belki vicdan ve merhamet artar diye ümitleniyoruz yine de…
Bayramın da böyle bir güzelliği var işte.
İnsanın aklına olduk olmadık ümitler serpiyor ufak ufak…
Her şer daha iyi olacak gibi geliyor insana…
Paylaştıkça, yardımlaştıkça, merhametimizi arttırdıkça iyi olacak zaten, inanmak gerekiyor.
Bayramı bayram gibi yaşayabilmek için inanmak gerekiyor azizim…
İyi şeylerin bizi beklediğine inanmak…
Bu yüzden içimizde bayram şarkısı susmasın hiç.