Zamansız ölümlerinin yaşandığı bir coğrafyada yaşamak düşmüş payımıza.
Sonsuz bir acı,
Sonsuz bir kahır,
Bizi kuşatmış bir zülüm ve baskı altında yaşamak kolay değil elbette.
Özgürlüğe ve mutlu yarınlara dair umutların yarım kaldığı, hayallerin gerçekleşmediği coğrafyada zorluklarla ve acılarla baş edememenin kahrından ölüyor dostlarımız, sevdiklerimiz.
Bu coğrafyada bu yüzden vakitsiz ölümler çok oluyor.
Sabri abimizi de bu yüzden zamansız yitirdik.
Günlerdir yitip giden bu değerli kaybımızı yazmayı düşünüyordum ama bir türlü kavalyenin tuşlarına basacak gücü bulamıyordum parmaklarımda.
Bir dostu, bir değerli mamosteyi yitirmenin acısı kolay değil.
Mamoste Sabri ile tanışıklığımız, görev yaptığı o hiç sevmediği cezaevi ortamında olmuştu.
Sonra Batmanın en zor dönemlerinde sanatsal ve kültürel etkinlikler gerçekleştirme amacıyla bir araya geldik.
25 yıl önce Batman fotoğraf topluluğunu kurmak üzere bir araya geldiğimizde yakından tanıma fırsatım oldu kendisini.
Ona mamoste deyişim de fotoğrafçılık alanında ustalığından ve Batmana kattıklarından gelmektedir.
Onlarca fotoğraf kursunda hocalık yaptı.
Onlarca fotoğraf gezisi düzenlemesine öncülük etti.
Birçok fotoğraf sergisi açtık beraber.
Batman Kültür ve Sanat Derneğini (BART) dostlarla birlikte kurumsallaştırdık.
BART’ın organizasyonu ile onlarca dinleti, söyleşi, film gösterimleri ve edebiyat atölyesi etkinlikleri gerçekleştirildi.
Batmanda sinema topluluğu oluşturuldu.
Sabri abenin, vefat ettiği güne kadar başkanlığını yaptığı BART, kültür, sanat alanında bir çok ilke imza attı.
Bir çok sosyal projenin adeta hamallığını yaptı.
Güler yüzlü, insancıl ve demokratik anlayışı ile Sabri abe örnek bir karektere sahipti.
Moral ve ismi gibi sabır kaynağımızdı.
Zorluklar karşısında sabırlı olmayı ondan öğrendik.
Amansız hastalığın pençesine düştüğünde dahi ailesine ve arkadaşlarına moral oluyor “Hep beraber bu hastalığı yeneceğiz” diyordu.
Uzun süren tedaviden sonra ziyaretime geldiğinde inanılmaz sevinmiştim.
Güzel vakit geçirmiş ve keyifli bir sohbet etmiştik.
Geçmişten ve anılardan konuşmuştuk.
Sağlığı ile ilgili sorularımda ise bana moral ve umut vermeye çalışıyordu.
Enfeksiyon kampasın diye ayrılırken her zamanki dostane sarılışımızı yapamamıştık.
Mamostemizin, Sabri abemizin, kadim dostumuzun bu ziyaretinin son ziyaret olduğu hiç düşünmemiştim.
Yakın dostu olan Selim abe telefonla arayıp ‘Sabrı abe’yi hastaneye kaldırmışlar’ dediğindeki derin bir üzüntüye kapıldım, tarif edemem.
Mamostemizin hastane günleri çok sürmedi.
Fotoğraf topluluğunun bize kazandırdığı en değerli dostlardan biri Engin Altun, büyük bir değerini kaybetmişçesine o acı haberi bana bildirmişti.
Sabri abe ile o son görüşmemizin bir veda ziyareti olduğunu anlamamıştım.
Ailesi ve dostlarıyla 12 Temmuz’da mamostemizi sonsuzluğa uğurladık.
Mamoste Sabri abe sadece bizim için değil, Batman için çok büyük bir değerdi.
İyi bir eş, iyi bir baba ve iyi bir dosttu.
İyi bir Kürt ve iyi bir Batmanlıydı.
Birlikte zor günler de yaşadık, güzel anılarımız da oldu.
Günlerce Hasankeyf’te geceledik, tarihi mirasımız yok edilmesin diye.
Değerlerimize ve Hasankeyf’imize sahip çıkmak için var gücümüzle mücadele ettik.
Fotoğrafçılıkla tanıştıracağın daha çok genç vardı Sabri abe.
Umutların ve ideallerin vardı.
Erken oldu gidişin be Sabri abe.
Hem de çok erken.
Mekânın cennet olsun.
Dostların olarak seni hiçbir zaman unutmayacağız.