Ülkede siyaseten başka bir şey konuşmaz olduk.
Seçim öncesi gündem belliydi.
Önümüzde çok önemli dediğimiz seçim vardı.
Haliyle de tek konumuz seçimlerde ne olacağıydı.
Hatta insanlar merhaba dedikten sonra hangi partiye oy vereceksin demeye başlamışlardı.
Bu da çok sağlıklı bir durum olmasa gerek.
Neyse gün geldi çattı, oylar verildi.
Halk kendine verilen görevi layıkıyla yerine getirdi.
Ama seçimlerden sonraki belirsizlik gündemi değiştirmedi. Henüz hükümetin kurulmaması ve bu süreçte olabilecek senaryolar hakkında kendimizi konuşur bulduk.
Biz seçimlere bu kadar takılmışken Ramazan geldi çattı, geçen hafta karneler dağıtıldı, sıcaklar kendini gösterdi. Yani hayat, akışına aynı hızla devam ediyordu.
Hayat akışına devam ederken biz de hayattan kopmayalım. Hayatımızın en önemli parçası olan çocuklarımızı es geçmeyelim. Karnelerini aldılar. Güzel bir tatili hak ettiler.
Oysa karne günü birkaç öğrencinin kırık not nedeniyle intihar haberi çıktı. Sanırım Antep’te intihar eden bir öğrenci kurtarılamadı.
İnsanların birçoğu çocukluğuna dönmek için ellerindeki her şeyi vermeye hazırken kendi çocuklarına hayatı bilmeden zorlaştırıyorlar.
Sahip olamadığımız başarıları çocuğumuzun üzerinden kazanmak istiyoruz.
Ona istemediği bir yükü taşıtmak zorunda bırakıyoruz. Ya çok severek ya da sevgimizi yeterince gösteremeyerek bir bağ kurmaya çalışıyoruz. Sevgi olayını beceremeyip şımarık bencil çocuklar yaratıyoruz.
Ona başarının, aldığı notlardan ibaret olduğunu öğretiyoruz. Başarılı olmak istiyorsa yanındaki arkadaşını geçmesi gerektiği öğretiyoruz. Biz çocuklara hırsı aşılıyoruz.
Çocukların bir birey olduklarını unutuyoruz. Kendi sevdiğimiz alanlara yönlendiriyoruz.
Biz çocuklara mutlu olmaları dışında her şeyi yaptırmaya çalışıyoruz.
Dünyadaki en zor işlerden biri anne-baba olmak sanırım. Oysaki hiçbir sınava tabi tutulmadan anne baba olunuyor. Çocukların her yıl aldığı karneden anne babaların da alması gerektiğini unutuyoruz.
Güzel yarınlara güzel çocuklar yetiştirmemiz gerekirken biz yarınlara ne istediğini bilmeyen, hiçbir şeyden mutlu olmayan bir nesil yetiştiriyoruz.
Çocuklar toprağa köklerini salmadan iyi anne baba olmanın kalıplaşmış kurallarından uzaklaşıp kendi çocuğunuzun mükemmel annesi babası olmayı deneyin.
Tüm çocukların gülümsemesi dileğiyle...
***********
Başta dediğim gibi Ramazan da geldi. Arınma ayı olan 11 ayın sultanına merhaba diyeceğiz. İnsanların ruhunun dinlendiği, maneviyatın arttığı bereket ayına hoş geldin demeden geçemeyeceğim. Belki daha sonra uzun uzun bahsederim. Şimdilik hoşçakalın