Türkiye'de siyasetteki kirlenme Cumhuriyet ile beraber başlar.
Külhanbeyli ağzı ise hep vardı.
Bakın sokak ağzı demiyorum.
Çünkü, sokak ağzı demek sokağa hakaret olur.
Sokak ağzı bugün siyasetin ağzından daha temiz.
Siyaset yapan politikacıların bir muhasebe yapma zamanı geldi de geçti.
Medyanın önünde olan kişi ve meslek sahiplerinin ağız alışkanlıklarını değiştirmeleri artık elzem bir hal aldı.
Sokağa örnek olması gerekenlerin daha dikkatli bir üslup ile konuşmaları ve hitap etmeleri gerekiyor.
En son İçişleri Bakanı Süleyman Soylu ile Zafer Partisi Genel Başkanı Ümit Özdağ arasındaki üslup tartışma konusu oldu.
Açıkçası ben kim haklı kim haksız ile ilgili değilim.
Ben üslup ve hitap şekli ile ilgiliyim.
Kullanılan dil hiç kimse tarafından benimsenmedi ve doğru bulunmadı.
Siyaset yapanların tabanlarına karşı sorumlulukları vardır ve o sorumlulukla hareket etmeleri gerekiyor.
Gittikçe siyasette artan nefret dili artık küfür diline dönüştü ve bu kamplaşma fanatikleşmeyi getiriyor ki kimse bu söylem ve eylem tarzını benimsemez.
Herkesin daha dikkatli bir dil ve üslup oluşturması gerekiyor.
Hep söylediğim bir şey var:
Herkes şahinleri merakla izler ama asla şahinleri sevmez.
Bu yüzden Güvercinleri koruma dernekleri vardır.
Şahinleri sevme kulüpleri yoktur.
Bu kadar net...
Bu ülkede kimse Güvercinleri öldürmez demişlerdi ama ülkenin gittikçe şahinleştiğini unutuyordu birileri.
Gelecekle ilgili kaygı ve endişe taşıyorum...