Emekçi bir anne ve babanın sevgisi ile büyüdüm.
Çocukluğum yokluk içerisinde geçti.
Çocukluğumuzda kıtlıklar, yokluklar ve zorluklar yaşadım.
Yaşamımızı kolaylaştıran maddi bir servetimiz yoktu ama müthiş bir anne ve baba sevgisi ile bu günlere geldim.
Hiçbir anne ve babanın çocuğuna veremeyeceği bir sevgiye sahip olduğum için şanslıydım.
Emekçi annem ve babam sayesinde sevgiyi tanıdım.
Sevgiyi tattım.
Sevgiyi büyüttüm yüreğimde.
Bana ve kardeşlerime bıraktığı en büyük servet sevgi oldu.
Onun sayesinde halkımızı sevdik.
Doğayı sevdik.
Yoksulu, garibanı sevdik.
Ezileni sevdik.
Sevgimizi herkesle paylaştık.
Bu bitmek tükenmez bir sevgiydi.
Hiçbir zaman da bitmeyecek kadar büyük.
Annemizin bıraktığı en büyük miras ve en büyük servet, sevgisi oldu.
Annemin vefatından sonra kardeşler olarak oturup sevgiyi bir de geride kalan tespihlerini paylaştık bol bol.
Ölümünde en büyük tesellimiz iyilikseverliği ve sevgisi oldu.
Acımızı ve kederimizi biraz olsun hafifletti .
Sevgi hazinesi annemsiz ilk bayram olacak.
Bayramlarda hep ilk durağımdı annem.
İlk elini öpüp başıma koyduğum…
Annemin bizi beklediği durağı, mezarlık oldu artık.
Bu bayram sabahı camın önünde bizi beklemeyecek.
Çünkü bu bayram, elini öpeceğimiz annemiz aramızda değil artık.
Tabi anlatılması zor bir duygu bu.
Mezarda yatan bir annenin bayramına gitmekten daha zor ne olabilir ki?
Bu yüzden bu kurban bayramı benim için heyecansız ve coşkusuz bir bayram olacak
Acımızı biraz olsun hafifleten ise onun geride kalan muthiş anne sevgisidir.
Bu coğrafyada her Kürt kadının yaşadığı bütün acıları fazlası ile yaşadı annem.
Ona o acıları yaşatanlara tepkisi bile sadece ‘Allah onları hidayet etsin’den ibaretti
O kadar insancıl bir yüreği vardı ki tarifi mümkün değil.
Kaç yaşında olursan ol…
Saçlarına aklar düşse bile söz konusu anne olunca emekleyen bir çocuk kadar duygusal oluyor insan.
Annemsiz geçirdiğim ilk bayram bu.
Bayramların en hüzünlüsü ve en acılısı olacak.
Anne bu sensiz ilk bayramımız.
Bayramın kutlu olsun anne, Ellerinden ellerinden öperim.