Renklerin de dili var adeta varlıklarıyla görünümleriyle sanki konuşuyorlar gibi sanki birçok anlamlı mesajlar veriyorlar gibi.
Bu gerçeği hepimiz çok iyi biliriz.
Örneğin yeşil bahardır gençliktir tazeliktir.
Şiirlere öykülere romanlara konu olmuştur yeşil.
Oysa siyah matemdir.
Ölümü ve kara günleri simgeler.
Aynı zamanda asildir.
Her renge anlam ve renk katar siyah.
Pembe mutluluktur.
Romantiktir.
Daha saymadığım diğer renklerle ilgilide yazılacak çizilecek çok açıklama ve anlamlar yüklemek mümkün.
Ancak ana temam Türk siyasetinin kendisi ve rengi olduğu için bu konuyu yani renklerin anlamını ve ne ifade ettiklerini teğet geçeceğim.
Evet gelelim ana temaya;
Türk siyasetinin rengine…
Her şeyden önce an itibariyle, tarih itibariyle yani içinde bulunduğumuz bu fırtınalı günler den ötürü Türk siyasetinin rengini ben bir basın mensubu olarak yeşil pembe beyaz göremiyorum.
Her kafadan her ağızdan çok alevli ve ayırıştırıcı adeta kamplaştıran geren bir dil ve söylemler ile mutlu edemeyen siyasi demeçleri görüyor ve gözlemliyorum.
Nihayet kendimde vatandaş olarak oy vereceğim için olup bitenler ve daha kim bilir ileride de neler olacak diye merak ettiğim ama güzel beklentiler içinde değilim.
Karamsar da değilim.Fakat siyasilerin hal ve gidişleri birbirlerine karşı aldıkları negatif tutum ve gösterdikleri davranış bozukluğu oy alma avcılığı inanın beni üzüyor.
Sanırım sadece bu konuda bu konuyu ele alan anketler yapılsa ne de çok haklı olduğum ortaya rakamlarla çıkacak.
Bizler zaten münafık kişiliksiz ve net olamayan dost asla olmayan harici Devletlerle uğraşıyorken kumpaslarına takılmadan hedeflerimize ulaşmaya çalışıyorken bir de içerden hır gür hiç yakışmıyor ve şık olmuyor.
Kelimenin tam anlamıyla bu tür siyasete alışmamalıyız.
Millet de pek mutlu değil diye düşünüyorum.
Küfürler ağza alınmaz.
Bu tür söylemler, insan kişiliğini yerle bir eden ve kalıcı derin iz’ler bırakan demeçler asla kulağa hoş gelmiyor.
Sadece duymak bile kulak kirliliği ve mutsuz eden ruh psikolojimizi allak bullak eden demeçlerle siyaset olmaz olmamalı.
Demem o ki Türk siyasetinin rengi mutluluk veren bir renk ve dil değil.
Bizler bu dili bu söylemleri hak etmiyoruz.
Şu fırtınalı kasırgalı evrede içerde birlik dirlik olmazsak olamazsak peki ne zaman olacağız.
En çok ihtiyaç duyduğumuz barış, huzur, kardeşlik ve güç birliği adeta yekvücut olmanın tam zamanı bu dönem değil mi?
Neden olmuyoruz, olamıyoruz?
Anlamakta ve anlatabilmekte hatta an itibariyle yazmakta da inanın zorlanıyor güçlük çekiyorum.
İktidarıyla muhalefetiyle milletiyle tam bir birlik dirlik gönül beraberliği ve ülkemizi düşünmeyi, kalkındırmayı zamanın ruhunu yakalayıp hatta geçmeyi özellikle de dış güçlere karşı çok ama çok güçlü olmalıyız
Zaman kaybına ve ayrışmaya hiç gerek yok bu konuda provokasyon yapan siyasilerin milli iradeye ağır bedel ödeyeceklerine kalben inanıyorum.
Birlikte göreceğiz.
Türk siyaseti Türklere yani bizlere layık onurlu yalansız dolansız mertçe ve karakteristik yapımıza uygun bir edayla yapılmalı.
Tuzaklara kumpaslara oy avcılığına gerek var mı?
milli iradenin iradesiyle alay etmek yalan dolanlarla kıvrak manipülasyonlarla seçim kazanılamaz.
hem kazanılsa da bir şekilde biter ve kısa ömürlü olur bumerang gibi yapanlara döner mutlaka döner.
Her tür adaletin yanı sıra bir de Allahın adaletini yani ilahi adaleti de göz ardı edenler seninde sonunda tecelli edecek olan ilahi adalete hesap veremeyip perişan olacak siyasi liderler var.
Akıllarını başlarına almazlarsa vay haline onların.
İlahi adalet tecelli edince kaçacak yer yurt bulamayacaklar yaşayanlar görecekler şahit olacaklar.