Yatağımın başköşesine bileti kesilmiş papatyalarımın.
Bazen bencillik ediyoruz biliyorum.
Çiçekler dalında güzeldir.
Ama inanıyorum ki birbirine çiçek diken insanlar doğduğunda güzelleşecek dünya.
Çiçek dikin.
Çiçekler dikelim.
Sevgi çiçeği, sadakat, sevda, dostluk çiçeği olsun mesela.
Ne güzel olur.
Ne de şahane olur.
Dünyamız güzelleşir.
Deniz kokularına ara verip, çiçek kokularını içimize çekerek ferahlar nefesimiz.
Ruhumuz açılır mesela.
Çocuklara çiçek koparmayı değil dikmeyi öğretin.
Masumiyeti, şefkati öğretin.
En çok da merhameti.
Bu sıralar dünyanın yitirdiği şeylerden biri.
Bunları çocuklar yeniden diriltsin.
Öğretin.
Yeniden yaşanacak hale getirsinler bu dünyayı.
Umudu öğretin çocuklara.
Hayatta hep bir umutlarının olabileceğini ve yitirmeyecekleri kadar güçlü olabileceklerini öğretin.
Biz gözümüz açık göçüp gitmeyelim en azından.
Gönül rahatlığıyla uyuyalım sonsuz uykumuzu.
Ardımızdan üstümüze çiçekler dikmeyi düşünüp ince ruhlu olacak kadar yürekli olmayı öğretin çocuklara…
Şeyda Başalak
seydabasalak123@gmail.com
