Eskiden sana şiirler yeşertirdim, zulme başkaldıran tarihinin eşiğinde.
Geceye adadığın güzelliğine sığınırdım, karanlığın sessizliğinde.
Dicle’yi çağıldayan yatağına sererdim hüznümü.
Kömürde kaynayan çayın buharına adardım kışını.
Kimsesiz bir medeniyetin babasıydın sen.
Binlerce yıldır medeniyetlere ev sahipliği yapan seni betonlaşmış zihniyetlere kurban vermek gerçekten de yürek burkucu bir olay.
Günlerdir kaleme almak isteyip de çekindiğim yaramsın sen benim Hasankeyf.
Oysaki ne de çok seviyordu seni Mezopotamya.
Ellerinde su peti satan çocuklar.
Çarşına renk katan esnafın...
Kime konuşacaksın kime kızacaksın?
Hangi devlet adamı hangi vekil veya hangi valiye sesleneceksin…
Sen şimdi gömülüyorsun ya tarihin derinliklerine koca bir halk ölüyor suyun derinliğinde. Faşizmi bağırıyor Dicle.
Fırat itiyor suyunu medeniyetlerin kemiği sızlıyor ansızın tanrılarının âleminde.
Bazen kızıyorum halkıma
Ey insanoğlu sen nasıl da gömersin tarihini diye?
Sen nasıl olur da medeniyetlerin anasını boğarsın suda…
Ey insanım betonlaşmış zihniyete nasıl olur da yaverlik edersin.
Misal halkçı olduğunu öne sürenler, nerede sizin halkçılığınız?
Halkçı olmak halkın arasında dolaşmak değil çok sevdiği o halkın tarihini korumaktır.
Batman’da halk sevdalısı görünen sivil toplum örgütleri, sözde politikacılar, çok değerli çevreciler ve gazeteciler neden susuyorsunuz?
Neden binlerce yıllık tarihi kendi çıkarlarınız sönmesin diye söndürüyorsunuz?
Yazık bize, size, geleceğimiz ve geçmişimize
Artık BİZ olamayacağız mesela.
Türküler yakamayacağız Dicle’ye
Hasankeyf’in keyfine doyamayacağız mesela…
Binlerce defa lanetliyorum koca tarihi suya gömen ekoloji düşmanı medeniyet cahili zihniyeti…