BU BARAJLAR NE İŞE YARIYOR?

Batman’ı çevreleyen barajlar inşa edildiğinde bunlar kuraklık için de bir tedbirdir deniyordu.

Kocaman su depolarından su ihtiyacı karşılayacağı hayal ediliyordu.

GAP projesinin amaçlarına bakın, öncelikleri ve faydaları arasında sulu tarım en başta yer alıyor.

Barajlar ardı ardına yapıldı, binlerce dönümlük tarıma elverişli araziler ve meralar sular altında kaldı.

GAP projesi kapsamında hangi barajlar yapıldı hatırlayalım;

Garzan Barajı yapıldı,

Ilısu Barajı yapıldı,

Batman Barajı yapıldı,

Silvan Barajı yapılıyor,

Sason’da birkaç baraj daha yapılması planlanıyor.

Beşiri Çayı üzerinde de bir baraj projesi var.

Güya barajlar bereket getirecekti topraklarımıza.

Kuraklık derdi bitecekti.

Batman bölgesine öngörülen baraj ve sulama kanallarının yüzde 80’i tamamlanmasına rağmen halen Batman’da yüzde 80’i kuru tarımla iştigal ediliyor.

Arazilerin ancak yüzde 20’si sulu tarıma dönüştü.

Yapımı tamamlanan kanalların bir kısmına su verilmezken, kimi kanalların bulunduğu alanlar ise imara açılarak betonlaştırıldı.

Batman’ı ortadan bir kanal ikiye bölüyor ama Batman Ovasındaki topraklar susuz.

Bitimi tamamlanmış olan Binatlı-Çevrimova-Danalı grup sulama kanalında su akmıyor.

Bu sene bölgemizde büyük bir kuraklık yaşanıyor.

Çiftçi perişan.

Şayet bu barajlar tarımsal alanların sulaması konusunda faydası olsaydı, kuraklığın boyutu bu kadar çok olmazdı.

Sulama kanallarının dibindeki bazı ekinler kurtarıldı bu sayede.

Ama sulama kanallarının olmadığı alanlarda çoğunluk, susuzluktan kurumuş halde.

Peki, bunca baraj tarımsal sulamada katkı sağlamıyorsa ne işe yarıyor?

Çiftçi son 15 yılın en kurak senesini yaşadı ama buna rağmen barajların ciddi bir katkısı olmadı.

Çiftçi çok zor durumda.

Batman, tarımsal alanlar afet bölgesi ilan edilmeli.

Çiftçinin sadece banka ve kooperatiflere olan borcunu ertelemek yetmez.

Zarar ziyanlarının bir kısmının mutlaka karşılanması gerekir.

Kuraklığa karşı barajlar yetersizse, farklı yöntemler geliştirilmelidir.

Yoksa Batman’ın ekonomisi çöker.

Çünkü ekonominin yüzde 70’i tarıma dayalı.

Tarıma dayalı bir şehirde çiftçinin gereksinimleri ve ihtiyaçları göz ardı edilmemelidir.

Taleplerine ve ihtiyaçlarına anında cevap olunmalıdır.

Aksi takdirde kıtlık ve yoksulluk başlar, çiftçilik biter.

Bitmemesi için çiftçinin ihtiyaçları biran önce karşılanmalıdır.