BU DÜNYADAN BİR GARİBAN GÖÇTÜ

Geçtiğimiz hafta namı değer Gariban Aziz hayata veda etti.
Hayat sahnesinde tam da lakabı gibi bir ömür yaşadı.
Acılı, çileli ve zor bir yaşamdı onun payına düşen
Rahmetli Aziz Gülsever in daha çocuk yaşta yetenekli olduğu fark edilir.
Gençliğinde motorlu araçların tamirciliğini yapmaya başlar.
Batman’da sayılı araç ve makine olduğu yıllarda nerde bir arıza olsa Aziz Usta imdatlarına yetişir.
Bir gün arızalanan bir biçerdöveri tamir ederken krikonun birden inmesi ile gariban Aziz, demir yığını altında kalır.
Şans eseri ölmez ama her iki ayağı dizden aşağı felç olur, yine de o hayata küsüp köşesine çekilmez.
Önce önündeki yürüme engeline çare bulur, kendine engelli bir el pedallı bisiklet yapar.
Ulaşım sorununu çözer, bu şekilde çözdükten sonra tamircilik sanatını bu kez daha küçük çaplı araçları tamir ederek icra eder.
Eski Mehtap Sineması civarında motorlu motorsuz bisiklet tamirciliğine başlar.
Hepimizin çocukluk anılarında yer edinilen unutulmaz an ise tamirci dükkânı önündeki tur başı 1 liraya kiralık verdiği bisikletlerdi.
Çocuklar için Batman’da hiç bir sosyal aktivitenin olmadığı ve bisiklet satın alacak parası olmayan gariban çocukların özlemlerini gidermek için büyük şanstı bu bisikletler.
Gariban Aziz olmasaydı çocukluğumuzda bisiklete binemeyecektik belki de hiç birimiz.
Hiç unutmuyorum, 1 liramızı verip bisiklete bindiğimizde o kısacık mesafenin hiç bitmesini istemezdik.
Oyalanırdık oyalanabildiğimiz kadar.
Her şeye rağmen kızmazdı bize, hatta parası olmadığından bisiklete binemeyip hayranlıkla izleyenleri arada ücretsiz bindirirdi bisikletlere.
Gariban Aziz Abe, garibanın halinden en iyi anlayandı.
Çok yetenekli ve icatçıydı, satın aldığı bir taksiyi de sanatkârlığı ile engelli aracına dönüştürdü.
Böylece ticari taksicilik serüveni de başladı. 
İlk ticari taksi sahiplerinden biri de oldu.
Hem ticari taksicilik hem de bisiklet tamirciliği yapıyordu.
Batman’da kendisini tanımayan yoktu.
O engelli hali ile mucizeler yaratıyordu adeta.
Ailesine yük olacağına tüm ailenin yükünü omuzlayıp kendilerine fayda sağlıyordu.
Engellerin nasıl aşılacağı ile ilgili iyi bir örnekti.
Gariban Aziz ilk günden beri 19 Mayıs Mahallesi’nde ikamet etti.
Hiç değiştirmedi mahallesini.
Bir güne bir gün engelli haline rağmen kimseden yardım talep etmedi, aksine kendisi imkânlar çerçevesinde yardımlarda bulundu, yüzlerce kişiyi meslek sahibi yaptı.
En önemlisi de bisikleti olmayan garibanları sevindirdi yıllarca.
Evet, bu dünyadan bir Gariban göçtü, sessiz sedasız.
Mekânın cennet olsun Aziz Abe, güle güle, seni unutmayacağız