ÇÜNKÜ ONLARIN ADI ZEHRA, SEVGİ ÇÜNKÜ ONLARIN ADI HAMİDE...
Bir Tek Annem Olsun Bana Bi’şey olmaz…
Bir süt firmasının, televizyon reklâmında
Söylenirken bu sözler,
Anne ve çocuklarının fotoğrafları dönüyordu ekranda.
Zehra da bu reklâm filminin bir parçası gibi çıktı sahaya.
İncinen bileğinde sargı ile o sahaya doğru ilerlerken,
Annesi de tel örgülerin arkasında,
Kavurucu güneşin altında,
Kürtçeden başka bir dile değmemiş
Dudaklarıyla,
Dualar okuyordu ona.
Siyah fistanı ile emekçi bir anne,
60’larında, belli ki kendini çocuklarına adamış bir baba,
18 yaşındaki kızları Zehra’yı izliyordu sahanın etrafında.
Zehra’nın yanında Sevgi, Hamide, Suzan, Damla,
Melek, İpek, Kader, Narin, Leyla, Songül,
Eylem, İclal, Efsun, Ayşe, Arjin, Berivan, Şeymanur…
Batman 19 Mayıs Tesisleri 2 no’lu sahada
Rakip takım Manisa Turgutlu’nun karşısındalar.
Kuruluyorum tribüne.
Batman Sonsöz’den canlı yayını açıyorum gururla.
Umutluyum çünkü
Şampiyonluk gelecek…
3.’lig’de mücadele ederken,
2.’lig’i çoktan garantilemişler zaten.
Heyecanlı ve çekişmeli bir maç.
İlk yarı 0–0 bitiyor.
Ama bizde umut bitmiyor.
İkinci yarı, daha bir heyecanlıyız.
Kızlar sahada.
Zehra’nın anne ve babası da
Halen demir korkulukların arkasında.
En yakın rakip takım Kayseri de,
Kendi evinde Dudullu Takımı ile kapışıyor o dakikalarda.
Kayseri’nin 2–0 mağlubiyet haberini alınca,
Şampiyonluğa bir adım daha yaklaşıyoruz.
Kadınlarımız, azimle,
Sahayı, kazıyorlar tırnaklarıyla adeta…
Bayılıyorlar,
Düşüyorlar,
Sakatlanıyorlar yer yer,
Ama pes etmek yok…
Batmanlı Hakem,
Tribünleri biraz kızdırıyor,
Ama yılmak yok…
Yarasalar,
Batmanlı Erkekler,
Batmanlı Kadınlar,
Tribünlerde,
Susmak yok…
Dakika 78,
Zehra, yaklaşıyor rakip takımın sahasına,
Sıkışınca topu atıyor, Hamide’ye,
Tribünler, ayağa…
Gooolll…
Öyle böyle bir gol değil bu,
Şampiyonluk golü, derler buna…
Meşaleler ateşe,
Maç bitiyor,
Bizler sahaya,
Kızlar, taraftara,
Taraftar, kızlara,
Tezahüratlar havada.
“Bizimle kimse başa çıkamaz”…
Zehra, koşuyor anne-babasına,
Tel örgüler, engel olamıyor anne-kıza,
