Gerçek dostluklar nerede?
Dostluğun kıymetinin bilinmediği bir dönemde yaşıyoruz.
Ölüme kadar değil, günübirlik arkadaşlık ve dostluklar kuruluyor.
Bu devirde samimi dostluklar kurmak kolay değil.
Herkesle dostluğu sürdürmek de kolay değil.
Tümüyle karşılıklı çıkar üzerine kuruluyor çünkü.
Çıkar varsa dostluk ve arkadaşlık var.
Çıkar yoksa dostluk ve arkadaşlık da yok.
Gerçek dostluklar neredeyse kalmamış.
Dostluk nedir biliyor musunuz?
Dostluk fedakârca gayret etmektir.
Gerçek dostluğu kar çiçeğine benzetirim.
Hem güzeldir hem zoru başarır.
Hem temiz hem lekesiz ve bembeyaz olduğundan…
Dostluk hem sevgi hem gözyaşıdır.
İyi günde de kötü günde de yanındadır.
İşler zorlaştığında etrafında dolaşır.
Seninle ağlar, seninle güler.
Zor anında ilk yardımına koşandır.
Kolun kanadın kırıldığında en güçlü dayanağındır.
Dost; yorulmak ve kırılmak nedir bilmez.
Nazik, sabırlı ve şefkatlidir.
Seni sadece sen olduğun için kabul eder.
Çıkar ve menfaat sağladığın için değil.
Sevginize değer verir, sizinle zaman geçirir.
Görüşlerinize saygı duyar.
Yanlış yolda iseniz bile, bir bildiği var deyip sizi destekler
Dürüst ve güvenilir insanların hâlâ var olduğunu hissettirir size.
Başarılı ve mutlu olmanız ile gurur duyar.
Size moral ve ilham verir
Dostluk; hissedilen ve görülen değerli bir maneviyattır.
Gerçek dostluğun yerini hiçbir duygu dolduramaz.
Gerçek dostlukları insan zor dönemlerde anlar.
Kendi penceremden baktığımda bu zamanda gerçek dost kalmadı diyecek bir noktada olduğumu söyleyebilirim.
Bu duyguların bende oluşmasının en önemli sebebi de annemin uzun süren hastane günleri ve ölümünden sonraki taziye süreciydi.
Dostların ve dostluğun değerini o süreçte daha iyi anlamış oldum.
Kim dost kim değil, onu öğrenmiş oldum bu sayede.
Her birinin samimiyetini sınama fırsatım oldu.
Elediklerim de oldu.
Meğerse dost bildiklerimden bazıları, sadece öyle görünüyorlarmış.
Bu sayede bazı dostlarla ilgili yanıldığımı anladım.
Zor dönemde gerekçesi ne olursa olsun, yanında olmayandan gerçek bir dost olmaz.
Sadece görünür gibi olanların da sıcaklıklarını ve samimiyetlerini hissetmeyebiliyorsun bazen.
Bu gerçeği öğrenince de üzüntülerine ve kederine bir de bu ekleniyor tam o sırada.
Bazı dostlar vardır, en yakın akrabadan daha değerli ve samimidir.
Çünkü dostluklar insanı güçlü, umutlu ve cesur kılar.
Gerçek dostluklar çok değerlidir.
Dost olmak vefa gerektirir.
Dostluk fedakârlıktır, paylaşmaktır.
Dostluk muhabbettir
Yoldaşlık ve kardeşliktir.
Tabi bütün bunlar hak eden için…
Hak etmeyeni ise hayatınızdan çıkarmak gerekir.
Bu ara en çok da bunu yapıyorum.
Ve en çok da gerçek dostluklar nereye kayboldu, neden kayboldu, onun arayışındayım?
