Hatice Hanımdan tehdit var
Bana göre eleştirinin olmadığı yerde özgürlük de olamaz.
Eleştiri yoksa, korku vardır.
Eleştiri yoksa, cesaret yoktur.
Eleştiri yoksa, hakikat yoktur.
Ayrıca her eleştiri sahibi haklı da olmayabilir.
Yanılıyor olabilir elbette.
Bir insan her şeyde olduğu gibi eleştiri yaparken de hata yapabilir.
Ben eleştiriye bu şekilde bakıyor ve önemsiyorum.
Kendimi de acımasızca eleştirebiliyorum.
Kendini eleştiren birinin, başkasını eleştirme hakkı da vardır elbette.
Ama ne yazık ki yaşadığımız toplumun eleştiriye pek tahammülü yok.
Çünkü toplumda yeteri kadar hoşgörü yok.
Hoşgörü ve demokrasi anlayışı açısından ideal bir noktada olduğumuz söylenemez.
Eleştiriye açık olabilmek için alçak gönüllü ve bilge olmak gerekir.
Eleştirinin olmadığı yerde, hoşgörü ve özgürlükler olamaz.
Şehrimizde eleştiri, öz eleştir ve tartışma kültürü yeteri kadar gelişmemiş.
Bu en çok da benim gibi demokrasiye inanan ve özgürlüğe değer veren kişileri zor durumda bırakabiliyor.
Yazılarımdan, duruşumdan, fikirlerimden dolayı sürekli tepkiler, uyarılar ve arada bir hatta tehditler bile alıyorum.
Bu güne kadar aldığım tehditlerin haddi hesabı yok.
Bu beni yıldırmadı, korkutmadı da.
Ama ister istemez demorailize oluyorum.
Bu yüzden eleştiri noktasında olabildiğince dikkatli olmaya çalışıyorum.
Tabiri yerinde ise suya sabuna dokunmuyorum bu ara.
Sadece arada bir gazetemizin yazı işleri müdürü Hatice Türkan’ı eleştiriyorum.
Bu gün yine eleştirimin odağında gazetemizin sevgili genel yayın yönetmeni var.
Kendisine yönelik bu yazım, belki de son eleştiri yazım olabilir.
Çünkü eleştiriye tahammül noktasında son zamanlarda ciddi bir değişim görüyorum.
Hatta kendisi ile ilgili son eleştiri yazımı değerlendirirken sarf ettiği sözleri tehdit kokuyordu.
Sözlerini sizlerle paylaşayım, tehdit içerip içermediğine siz karar verin.
Hatice Hanım “Bazı sosyal medya takipçilerim ve okurlarım benimle ilgili yazdıklarından hoşnut değil. Senin telefon numaranı istiyorlar benden. Onları zor yatıştırıyorum” dedi.
Adeta ‘bu benimle ilgili son yazın olsun’ demeye getirdi.
Böyle bir tepkiyi, daha doğrusu tehdidi Hatice Hanımdan hiç beklemiyordum doğrusu.
Demek ki toplumun genel ruh halinden o da etkilenmiş.
Bu son tehdit kokan uyarıdan korkmadım ama rahatça eleştirdiğim birinden bu tepkiyi görünce adeta hayal kırıklığına uğradım.
Ama ne olursa olsun, eleştirisel yazılar yazmaya devam edeceğim, hedefimdeki kişi Hatice hanım olur, gazetenin sahibi Ercan bey olur veya kendisini emekliliğe ayıran gariban Osman olur, onu zaman gösterecek.
