KİBİRLİ KİBİRLİYİ BULUR HEP
Oldum olası kibirden ve kibirli insanlardan uzak durmuşumdur.
Çünkü bunların kendilerinden başka kimseye faydası yoktur.
Aklı da gücü de kendilerinde görürler.
Kendilerinden başka kimseyi insandan saymazlar.
Hep ‘küçük dağları ben yarattım’ havasındalar.
İnsani duyguları günden güne erir.
Egoları sürekli artar.
Sadece kendilerini beğenirler.
Kendilerine hayrandırlar.
Sevgileri bir kendilerinedir.
Saygıları kendilerine.
Güvenleri kendilerine.
Kendilerini kimseyle eşit görmezler.
Yaşadıkları şehirde her kazanımı kendilerine ait sanırlar.
Yaptıkları işi, sanatı ve görevi kendileri dışında kimsenin yapamayacağına inanırlar.
‘Ben bilirim, ben karar veririm ben anlarım’cıdırlar.
En iyi vatansever olduklarını sanır ve kamu çıkarlarını en çok kendilerinin koruduğunu sanırlar.
Kendileri dışındakileri ise hep aşağılar ve itibarsızlaştırırlar.
Emeğe, bilgiye ve farklı görüşlere saygıları yoktur.
Gözleri doymaz, çünkü duyumsuzdurlar.
Oysa aşırı ego ve bencillik, kişinin kendi eliyle kendini zehirlemesidir.
Kendilerini yalnızlaştırıp, insanlardan uzaklaştırırlar.
Bu durum kibirlinin, kibirliyi bulmasına yol açar.
Kibirli olanlar birbirlerinde moral ve güç bulurlar.
Birbirlerinin gururunu poh pohlarlar.
Aşırı güvenle başlayan kibir, bir süre sonra hastalığa dönüşür.
Kibirli olanlar eleştiriye, hoşgörüye ve ortaklaşmaya kapalıdır.
Bütün dinler kibiri yasaklar, İslamiyet’te de kibir, günahları en büyüğüdür.
İslamiyet’e ve hadislere göre kibir, gerçeği inkâr etmek, hakkı kabul etmemek, insanları küçümsemek, hor görmektir (Müslim, "Îmân", 147; Ebû Dâvûd, "Libâs", 26; Tirmizî, "Birr", 61)
Kalbinde zerre kadar kibir bulunan kimse, cennete giremeyecektir (Müslim, "Îmân", 147; Ebû Dâvûd, "Libâs", 26).
Bir ayette “Kibirlenip de insanlardan yüz çevirme ve yeryüzünde böbürlenerek yürüme! Zira Allah; kendini beğenmiş, övünüp duran kimseleri asla sevmez” der. (Lokmân, 18)
Kibir bu kadar yanlış ve zararlı bir ruh hali iken halen birileri huyundan vazgeçmiyor.
Bu tipler yüzünden insan, bazen hayatından ve işinden de soğuyor.
Her meslekte ve her türlü makamda bu tiplere rastlamak mümkündür.
Bunlar kendilerinden başka kimseyi sevmezler.
Sana düşman, dostuna düşman, dostunun dostuna bile düşmandırlar.
En büyük birikimleri kıskançlık, nefret ve ötekileştirmedir.
Mevkilerin, makamların ve servetlerin de bir sonu olduğunu bilmezlikten gelirler.
Oysa kibirden kurtulamayanlar, farkında olmadan kendi sonlarını hazırlıyordur.
Kibirlilerin sonu hep hüsranla bitmesine rağmen birileri halen bu huyundan neden vazgeçmiyor, doğrusu anlamış değilim.
