NERDE O ESKİ…
Artık arayanı soranı da yok o eski bayramların.
Ne heyecanın geciktirdiği bir uyku ne de sabah başucunda yeni alınmış ayakkabı kokusuyla yataktan fırlayıp şeker toplamaya geciktim endişesi.
Nerde o eski babalar ki...
Kıt kanaat geçindirmek için en az 7 bazen 10 çocuklu ailesini en son alışveriş yaptığı 3 bayram öncesinde aldığı ceketi iyice yıkatıp ütülettikten sonra oğluna yes yeni bir ayakkabı almanın gururu ve keyfiyle giyen babalar.
Nerde o eski babalar ki elinden tutup çocuklarının çıkardığı bayram alışverişlerinde hesabı denkleştirmeye çalışırken bir de limonata ısmarlayan.
Nerde o eski babalar o elinden öpülesi adamlar ki o bayramları soralım.
Nerde o eski kadınlar, o eski anneler, analarımız ki.
Her bayram gecesi uyku haramdır onlara, sütlacı, eti, yemeği, temizliği derken akşamı bir gram uyku uyumadan geçirip sabaha vardığında önce çocuklarını çemkirmesine sonra eşinin içerden bas bas bağırmasına aldırmadan hepsine yetişmeye çalışan annelerimiz.
***
Yüzündeki nuru üstündekinin eskiliğini örten annelerimiz. Yüzündeki nuruna bakmayı el sürmeyi öpmeyi çoğu kez atlayıp unuttuğumuz annelerimiz.
Her bayram sofrasında, eksik her bir çocuğu içini kanatan, kanatan ama o kanı her defasında gizli gizli yüreğine akıtan annelerimiz.
Nerde o eski kadınlar, o eski anneler, nur yüzlü bayram perileri ki o eski bayramları soralım.
Nerde o eski mahalle, sokak ve komşular, elimizde boş bir poşetle fırlayıp en erken kapıdan başlayıp bütün kapıları çalıp bayram kutladığımız komşularımız. Komşuluklarımız nerde.
Her mahallesinde, her sokağında bir tandır ve ateşine kadar paylaşılan ekmeği bölüşülen komşularımız nerde ki elleri öpülesi amcalar dedeler üç beş bayram harçlığı yapsın bize.
Nerde o sokakları koşar adım arşınlayıp kapı kapı “bayramınız kutlu olsun şekeriniz tatlı olsun” diye tekrarlayıp durduğumuz, yanımızdaki arkadaşımızla şeker ve harçlık yarışına düştüğümüz bizim mahalleler içinde büyüdüğümüz ama hep küçük kaldığımız mahallemiz nerde?
Nerde o eski mahalle ve komşularımız ki o eski bayramları soralım.
O eski şekerler nerde lord, lami o da olmadı içi bol fıstık ya da fındıklı konak şekerleri nerde? Sakın ola siz de benim gibi eskiye duyduğunuz özlemle yukarıda ismi geçen şekerlerden almaya kalkmayın, ismi, ambalajı aynı da olsa, ne içi, ne tadı, ne de lezzeti, hiç mi hiç aynı değil.
Aynı değil hiç biri ne eski bayramlar ne de bayramlıklar, ne babalar, ne de anneler, ne mahalle ne komşular ne de komşuluklar.
Aynı değil hiç biri.
Nerde o eski bayramlar diye sormaya yüzünüz var mı hala?
