UMUT HAKİKİ BİR DEGERDİR
İnsanın tercihleri, akıbetini belirler. Hallak’a iman eden, ana mahkûm olmaz. Ana mahkûm olanlar değişmezler.
İblis ana mahkum olduğu için, günahına tövbe etmedi şeytan oldu. Hz. Adem ana mahkum olmadı tövbe etti insan oldu. Adam oldu. Hz. Nuh ana mahkum olmadı. Karada gemi yaptı. Hz. İbrahim ana mahkum olmadı. Ateşten kurtuldu. Hz. Muhammed ana mahkum olsaydı, Taifte, taşlandıktan sonra, bu iş buraya kadar derdi. Hicret yolculuğunun en riskli anında “Korkma ey Ebubekir üçüncüsü Allah olana kim ne yapabilir’’ diyemezdi.
***
UMUT: Toplumsal bir değerdir.
Zira umutlu bir şahsiyet, içinde bulunduğu toplum için bir güç kaynağıdır. Umutsuz birey ise, içinde yer aldığı toplum gücünü heba eden, bir kısa devre unsuru hükmündedir. İblis demek, umut kesen demektir. Kur’an-da kötülüğün odağında şeytan vardır. Allah’la ilişkisinde iblis, insanla ilişkisinde şeytandır.(bakara suresi;34-36.ayet) İblisi Şeytan eden, hata edip Allah’a asi olması değil, Allah’tan umudunu kesmesidir. Adem ile Şeytan arasındaki fark umut farkıdır.
***
Helak olan kavimlerin, ortak yanı, insan peygamberi reddedip, melek peygamber istemeleridir (25-31). Çünkü onlar insan soyundan umudunu kesmişlerdi.
Bunun altında kusursuzluk takıntısı vardı. Temelde eşyayı kendi hakikati ile kabullenmemek. İnsan mükemmel bir varlık değildir. Kendi hakikatini kabul etmek istemez.
***
UMUT; Hakiki imanın çocuğudur. İman güvendir.
Umudunu kaybeden güvenini kaybeder. Umutsuzluk Allah yokmuş gibi davranmaktır. Bu davranış, günahtır. Allah varsa umut vardır. İnşallah, Allah’a karşı umudun ifadesidir. Umutsuzluk pasiflik, umutluluk aktifliktir. Nerede aktif insan gördümse onu umutluluk için gördüm. Beden için hayat ve canlılık neyse, Ruh için umut odur. Bir insanı öldürmek istiyorsanız, umudunu öldürün. Gerçek yenilgi içinde yenilmektir. Buda umutsuzluğun ta kendisidir. Bir eleştiri. Eğer muhatabının umudunu kırıyorsa yıkıcı, umudunu kırmıyorsa yapıcıdır.
***
Günümüzde eleştiri adına yapılanlar, tam bir yıkım mühendisliğidir. Yapıcı eleştiri, tövbe ve istiğfar kıvamında yapılandır. Eleştirdiğin kişiye gıyabında dua edebiliyorsan, onu eleştir. Bu faruk olandır. Yani seçip ayıran bir akıl ile ayıklamaktır. Umut kıran eleştiri, süpürüp atandır. Allah cümlemizi faruk olanlardan etsin. Gelecek yazımızda umudun inşası ve inkişafından bahsedeceğiz. İnşallah.
