Yazılarımı ben bile beğenmiyorum ki!
Bir okurum bir yazımdan dolayı beni topa tutmuş.
Özelden bana yolladığı mesajını okuyunca baştan sona kadar eleştirisine hak verdim.
Az bile yazmış bana sorarsanız.
Bir konu hakkında istemeye istemeye yaptığım değerlendirmeden ben bile rahatsız oldum.
Bana özelden gelen eleştiriyi gazetenin sahibi Ercan Atay ve genel yayın yönetmeni Hatice Türkan’a da ilettim.
Hatice Hanım şaşırdı, Ercan Bey ben üzülmeyeyim diye ‘boş ver bunları’ dedi.
Ama ben boş vermedim.
Tanımadığım okuruma ve sosyal medya takipçime özür mahiyetinde bir cevap verdim.
Bana mesaj yollayan okurum M.C. ‘yazılarını bazen beğeniyorum, bazen de beğenmiyorum’ demiş mesajında.
Bu değerlendirmesine ne üzüldüm ne de şaşırdım.
Çünkü bu süreçte yazdıklarıma ben bile şaşıyor ve beğenmiyorum.
Yazı yazmaya 33 yıl önce başladığımın nedeni o gün neyse bu gün de o dur.
Beni yazı yazmaya mecbur eden ve zorlayan, vicdanımdır.
Vicdanımın sesine kulak vererek bu yolculuğa başladım.
Aslında yazı serüvenim gazeteden önce başlamıştı.
Günlük yazarak yazarlığa başladım.
Ama günlüklerimde nereye gittiğimi, ne yediğimi, aşık olduğumu yazmıyordum.
Bu haklı sebepler günlüklerime sığmayınca kulvar değiştirip basın alanına geçtim.
Egolarımı tatmin etmek, isim ve kariyer sahibi olup tanınmak için yazmaya başlamadım elbette.
Yazı yazmak için birçok sebep var benim için.
Yaşananları anlatmak, tarihe birer not olarak düşmek,
Yaşamak istediklerim ile ilgili hayalleri herkese duyurmak,
Üzüntü, keder, sevincimi haykırmak,
Karşı olduğuma, rıza göstermediğime, benimsemediğime hayır diyebilmektir.
Daha doğrusu susmak, içime kapanıp köşeme çekilmemek içindir.
Hak temelli bir mücadeledir en önemlisi yazmak.
Yazı yazmak, sonradan tutkuya dönüşür.
Bıraktım deyince hemen bırakamıyorsun.
Bıraktığımda kaleminin öksüz kalacağını düşünüyorsun.
Halen birçok sebebim var yazmak için.
Yazılarımı cesur bulup beğendiğimden değil, sebeplerimin daha çok oluşundan dolayı yazıyorum.
Siz beğenmediğiniz yazılarımı okumuyorsunuz.
Ama ben beğenmediklerimi yazıyorum.
Yazmak zorunda kalıyorum.
Çünkü halen inanıyorum ki yazmak, yazmamaktan iyidir.
Hiç anlaşılmasan da, yazıların bazen beğenilmese de, yazdıklarını kendin dahi beğenmesen de susmamak, susmamaktan iyidir.
Bu yüzden halen beğenmesem de yazmaya devam ediyorum.
Bence siz de bazen beğenmeseniz de okumaya devam edin.
