Batman, kemikleşmiş sorunlardan ibaret bir kent.
5 yıl öncesi ile 5 yıl sonrası hemen hemen “aynı” kalan bir il.
Geliştikçe sorunları değişen,
Büyüdükçe farklı sıkıntılarla karşılaşan illerden değil, anlayacağınız.
Kentin suretini çizecek olsanız;
Baş kısmına “işsizlik-yoksulluk” sorununu koyar,
Gözlerine “Hasankeyf”i çizer,
Kaşlarına “OSB”yi kaşlarına yatırır,
Burnunda “petrol kokusu”nu duyar,
Kolları ile “İluh Deresi”ni çizer,
Gövde kısmına en ateşlisinden bir “anız yangını” sorununu yerleştirir,
Ayaklarına koca bir “sahipsizlik” duygusunu görürsünüz.
Çözümsüzlük, iliklerimize kadar işlemiş.
Sorunlarla yaşayıp, tantana yapmak, bizim işimiz.
Yürüdüğümüz yolda çukurlar olmalı, koca koca.
Olmalı ki veryansın edebilelim.
Para ödemek için gittiğimiz kurumda sıra beklemeliyiz saatlerce.
Sıra yoksa kâinatın en şanslısı biziz.
Sıra varsa boylu boyunca sitem ederiz.
…
Bir örnek daha;
Parmak oynatılsa çözülebilecek bir anız yangınımız var mesela.
Hasat dönemi olunca, nefes almaktan vazgeçeriz biz.
Çünkü öfkeli birkaç çiftçinin kurbanı olacağız, biliriz.
Onlara yakışacak tek kelime budur;
“Öfkeli”
Zira ne kendilerini ne de başkalarını sever “çiftçi”den bozma o şahıslar.
Onların kurbanı olacağımızı çok önceden biliriz.
Biliriz ki aylar öncesinden bas bas söyleniriz.
“Bak, hasat dönemi geliyor dikkat!” der ve sadece dururuz.
Gelir o hasat dönemi.
Ateş düşer toprağa.
Yine “nefessizlik” düşer payımıza.
Ciğerlerimizi dökercesine öksürürüz.
Görüş mesafemiz düşer, araçla hurra dalarız.
Her sabah cam, balkon, temizler dururuz.
Şikâyet ederiz;
“Valilik neden bu kadar sessiz?” diye sorar,
Tarım Müdürlüğü, Jandarmayı, Çevre Şehircilik Müdürlüğünü “suçlarız”
Suçludurlar da zaten, şüphesiz.
Anız yakılan tarlalara trajikomik cezalar yazdıkları için kızarız.
“Tarım destekleri kesilsin” der, duyulmayız.
Anız Timi kurulsun desek, ciddiye alınmayız.
Tüm bunlara neden layık görülürüz,
Bir türlü anlam veremeyiz…
Halimize yanar,
İçerleriz.
Sonra döner şükrederiz…
Çünkü kentin suretinde daha sitem edecek çoook sorun var biliriz.
