Nasıl da hızlı geçiyor hayatlar, günler.
Bayramlar ne çabuk geliyor değil mi?
Hayat hep bir yetişme temposu, bir hız ile geçip gidiyor.
Zaman çok hızlı geçiyor.
Göz açıp kapayıncaya kadar güneş batmış.
Günler geçmiş.
Bir de bakıyoruz, ayı bitirmişiz, diğer aya geçmişiz bile.
Ne de zorlayıcı bu hayat.
Geçim derdi, eğitim görenlerin önündeki sınavlar, iş için başvuru yapanların hazırlıkları, hayallerimiz, yapacaklarımız, isteklerimiz, derken bir de bakıyoruz yaşlanmışız.
Hayattan beklediğimiz zevki tadı alamamışız.
Günler koşuşturmayla geçiyor.
Belki sevdiklerimizi, çalışmaktan ve bir şeylere yetişmekten, hayallerden, yapacaklardan, onlarca dertten göremiyor, sarılamıyor, onlarla olamıyoruz.
Hepimiz için hayat bir yarış misali…
Her gün çalışması gerekiyor her bir insanın.
Bir yerlere yetişmesi veya bir işi yetiştirmesi,
Çalışmadan olmuyor da…
Ama zorlayıcılığın o koşuşturmanın belki de farkına varmamız çok zaman aldığı için zorlu geliyordur hayat.
Bilemiyorum.
Hep bir telaşla yaşadığımız, geçirdiğimiz için günlerimizi, hep anılara dalmış keşke diyerek yaşıyoruz.
Hayaller uğruna ne fedakârlıklar yapıyoruz.
Ama bence kendimize ruhumuza zaman vermemiz gerekiyor.
Ailemizle, doğayla, güzel gün doğuşuyla, gün batışıyla olmamız gerekiyor.,
Çünkü bu güzellikleri yaşamadan da kendimize haksızlık etmiş oluruz.
Zaman hızla geçiyor.
Bu duruma bir çare bulamayız.
Çalışmamız da gerekiyor.
Gülümsemek ve anılar biriktirmek gerekiyor.
Bu nedenle günümüzü hep bir telaşla değil de evrenin yaşadığımız şeylerin şehrimizin insanların işimizin havanın güzellikleri değişikliklerin de farkında olmamız bizlere mutluluk ve başarı katacaktır.
Sizleri çok seviyorum hayatımızın, şehrimizin dünyanın güzelliklerini görün ve pozitif yaklaşın her şeye unutmayın bir de gülümsemeyi...