Belki klişe oldu ama ben de söyleyeyim, adettendir;
Sahipsiz bir kent Batman.
Neden?
Çünkü sorunlarla boğuşuyor ve elini taşın altına koyan kimsesi yok.
Çünkü kurumlar da bir bir terk ediyor.
Mesela Organize Sanayi Bölgesi (OSB), gırtlağına kadar doldu.
İkincisi yıllardır, açıldı, açılacak deniyor.
Şu kadar yatırımcı yer bekliyor, deniyor.
Ama her ne hikmetse ikinci OSB bir türlü açılamıyor.
Mesela Basın İlan Kurumu da kapatıldı.
Oysa 19 gazete var Batman’da.
İlan alabilenlerin sayısı 4. Bunlar, bu kuruma bağlılar.
Mardin’de ise kuruma bağlı 5 gazete.
Mardin kapatılmıyor ama Batman kapatılıyor.
Artık Diyarbakır’da görülecek işler.
Jandarma Turgay Komutanlığı da öyle, eğer hatırlarsanız.
Kapatıldı.
Teeee Bitlis’e taşındı.
Oysa ev sahibine, minibüsçüye, bakkala, manava az buçuk faydası vardı.
Ha bir de Yanık Ünitesi?
O da kapatıldı yıllar önce.
Diyarbakır’a taşındı.
TPAO, küçültüldü küçültüldü, minnacık yapıldı,
Sen, neredeyse tüm Türkiye’nin petrol ihtiyacını karşıla,
Ama merkezin Ankara’da olsun,
Oh mis gibi dünya.
Kurumun tüm alım ve ihaleleri, Ankara’da…
Kapacaklar da acıyorlar bize
“bir yarım yıl daha kalsın şurada” diyorlar her hal.
Tüpraş da Allah’a emanet.
O da terk eder yakında.
Tasarruf mu yapılacak, gözden çıkarılan ilk yer Batman.
Haklılar.
Neden?
Çünkü sorgulayan yok.
Tepki gösteren yok.
Elini masaya vuran yok.
“Siz ne yapıyorsunuz ya?” diyen yok.
Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesi, perişan vaziyette.
İkincisi yapıldı, yapılacak deniyor,
Bekle babam bekle…
Batman Bölge Devlet Hastanesi, bırak bölge illerini,
Irak ve Suriye’den de hasta çekiyor.
Orası her saat izdiham.
Yeni bir Devlet Hastanesi yapılıyor,
İnşallah bitecek 3-5 yıla kadar!
Batı illerini geçtim, yanı başımızdaki illerde,
Mesela Siirt’te bile işler böyle yürümüyor.
Böyle derken, kaplumbağa hızında yani…
Çünkü orada bir lobi var.
Lobi’nin anlamını bile bilmiyor Batman.
Tanışmadık bu güne kadar…
Siirt’e, Tıp Fakültesini kazandıran şeydir lobi.
Orada, işadamları, basın, STK’lar, kurumlar, vatandaş, herkes bu lobinin bir parçası.
Bu lobi, kentin bütün sorunlarında elini taşın altına koyuyor.
Mesele memleket olunca, herkes bırakıyor partiyi, fikri, zikri;
Ağız birliği yapıyor.
Hepsi, ortak bir cümle kurabiliyor.
Eee haliyle güçlüler.
Kendini Siirtli görüyor insanlar.
Sorulduğunda “Eruh’luyum” demiyor adam.
“Siirtliyim” diyor.
Siirtlilik bilinci diyoruz buna.
İnsanlar, memleketine düşkün.
Burada öyle mi?
Batma’da sorsan “Gercüşlüyüm” diyor vatandaş.
Köyünü söylüyor sana.
“Batmanlıyım” diyen yok.
Batman’da Yanık Ünitesi mi yokmuş;
“Aman bana ne…
Gel git yaparım Diyarbakır’a.
Bu zaten benim kaderim”
Herkeste bu ortak düşünce…
Kendimizi de tüm bunlara müstahak görüyoruz herhalde…
Tefecilik almış başını gidiyor.
Uyuşturucu sorunu desen yine öyle.
İşsizlikte ilk sıralardayız, yoksulluk sıralamasında da öyle.
Kiralar yüksek.
Kentsel sorunlar diz boyu, çözülemiyor bir türlü.
Ağacımız yok, gölgesine sığınabileceğimiz, ormanımız yok.
Anca dedikodu.
Birbirini, aşağı çekme, karalama telaşı.
İyi şeyler yapan insanları da küstürüyoruz ha bire…
Sonumuz hayrola diyeceğim de, çok zor bu gidişle…