Hani biz çocuklar, yetişkinlerin en hassas noktasıydık.
Hani haklarımızın elimizden alınıp, gasp edilmesi kanunlarda suçtu.
Peki, o kanunlar İstanbul Küçükçekme’de melek olan bebeğimizin yaşamasını sağlayabildi mi?
Neden ölümüne engel olamadı?
Niye her gün haberlerde kanatsız meleklerin ölüm haberlerini duyuyoruz?
Siz yetişkinler bizim haklarımıza böyle mi sahip çıkıp, koruyorsunuz?
Yanlış yapılan ne?
Eksik olan, atlanılan ne?
Bu tür haberleri görünce yetişkinlerin boğazın düğüm düğüm olup bize açıklayamadıkları, bizim algılayamadığımız, bu kötülüğün ne zaman önüne geçeceğiz?
Nasıl engel olacağız?
Lanet olsun şu kötü adamlara, lanet olsun şu kötü insanlara, lanet olsun kanatsız melek çocuklara kötülüğü yakıştıranlara, lanet olsun o meleklere uzanan karanlık ellere...
Şu anda ne kadar tepkimizi göstersek, ne kadar bağırıp çağırıp sokaklara dökülsek de giden küçük meleğimizi geri getiremeyeceğiz.
Annesinin sonsuza dek yüreğine düşen ateşi söndüremeyeceğiz.
Kahrolan babasının acısını dindiremeyeceğiz.
Küçük meleğimiz için oyunlar bitti mi?
Hepi topu 5 yıl mıydı bu dünyada görecek günü?
Lanet olsun yavrumuzu annesinin kucağından,babasının kanatları altından alan,merhametsiz ellere, acımasız kalplere, vicdanlara lanet olsun!!
Yapacaklarımız bunlarla kalmamalı, önemli olan iş işten geçtikten sonra değil önceden engel olmak.
Bizi affet Kanatsız Melek.
Seni karanlık ellere karşı koruyamadık.
Seni mavi gökyüzünün altında yaşatamadık, kırmızı balonunu semalarda uçurtamadık, ilkbahar çiçekleri ile saçlarını süsleyemedik.