Türkiye'de de dünyada da Gündem hala değişmedi.
Filistin'de katliam devam ediyor ve Filistinli çocuklar ölmeye devam ediyorlar.
Biz yemek yerken, Biz uyurken, Biz oyun oynarken, Filistinli çocuklar ölmeye devam ediyor.
Yemek yemeye devam ediyor muyuz?
Ediyoruz Uyuyor muyuz?
Hem de gerçekten iyi uyuyoruz.
Tepemizden bombalar düşüyor mu?
Hayır düşmüyor.
Çocuklarımız için endişeli miyiz?
Hayır böyle çok büyük endişemiz yok ama Filistin'de anneler babalar uyumuyor.
Hemen her gece üzerlerine bombalar düşecek diye çocukları dünyadan kopacak diye uyumuyorlar. Yemeye Ulaşamıyorlar, suya Ulaşamıyorlar, ilaca Ulaşamıyorlar...
Ağrıları var ve ağrılarını dindirecek herhangi bir şey yok.
Umut ediyorlar ama umutlarına ulaşacak kimseyi bulamıyorlar.
Zor değil mi Empati yapmak...
Hani Empati yapmak diyorlar ya öyle kolay değil, değil mi?
Bugün için dünyada en zor şey Filistinli olmak.
Filistinlileri öldüren İsrailli teröristler var kendilerini çok güçlü görüyorlar karşılarında çocuklar ve bebekler var kadınlar ve yaşlılar var ve onlar hiç acımadan çocukları bebekleri kadınları sivilleri öldürüyorlar.
Dünya Sessizce bu katliamı izliyor. Bu bir tiyatro mu Allah aşkına.
İsrail'in tiyatrosu ama acı çeken çocukları öldürülen ve gelecek umutların kaybolan Filistinli Anneler ve babalar var.
Dua ediyoruz, hemen her gün Filistinliler için dua ediyoruz ama yetmiyor Filistinlilere umut gerekiyor, Filistinlilerin desteğe ihtiyacı var ve Filistinlilere bir an önce insani yardımların ulaşması gerekiyor.
Aylardır gündemimiz hiç değişmedi Filistin’le yatıyor filistinle kalkıyoruz haberlerde hep Filistinli çocukların gözyaşları var Ve tabii parçalanmış cesetler.
Artık dualar yetmiyor.
Bir an önce bu İsrail terörist devletinin cezalandırılması gerekiyor.
Tekrar güçlü bir sesle; kahrolsun İsrail, yaşasın özgür Özgür Filistin devleti diyoruz.