Geçer elbet, bu da geçer yahu.
Dolar iner inmez bilemem ama biz çıkarız oralara ona da alışırız.
Birilerinin inadı ve kavgasıyla cebimizden paramızı nasıl aldığını da unuturuz.
Hepsine alıştık buna da alışırız.
Ekonomik krizmiş, işsizlikmiş, onca yolsuzlukmuş.
Hepsine alıştık, alışırız.
Biz size alıştık daha neye alışmayalım ki.
Sizin de dediğiniz gibi bu da geçer yahu.
Tıpkı gün gelip sizin de geçeceğiniz gibi hepsi geçer gider.
Hepsi unutulur biter.
Ama koca bir nesil, tek bir iktidar altında büyüyüp serpilen nasıl meyveler verecek bakalım.
Ne diyecek ne sövecek bakalım, kindarlığı, düşmanlığı, ırkçılığı, tahammülsüzlüğü katık edip hangi yolda kime sövüp sayacak bakalım.
Ekonomik krizi, siyasal ve sosyal krizi bir yana bırakın da ahlaki krizin faturasını kim kime kesecek.
Sövüp saymayan, sinkafsız cümle kurmadan meramını anlatmaya çalışan kimse kaldı mı dersiniz.
Herkesi küfürbaz ettiler. Herkesi ahlaksız.
Haddini bildireyim derken herkese, had bırakmadılar kimseye.
Allah’ın adıyla başlayıp, siyaset bu diyerek, ne kadar şeytanca hile varsa meşrulaştırdılar. Mazlumdular zalime döndüler.
Batının mazlumu doğunun zalimi kesildiler.
Güçle imtihanını veremeyenler daha büyük gücün şikâyetçisi kesildiler.
Hangi masaya otursanız kime dokunsanız, ne kadar yoksullaştığımızı anlatmaya başlıyor ama kimse ne kadar ahlaksızlaştığımızın farkında değil. Kaç kişiden duydum “eskiden küfretmeye sövüp saymaya utanırdım ama artık ar perdem yırtıldı” diyor ve başlıyor artık o utanmadığı sözlerine…
Ekonomiyi toparlarsınız o işin kolayı ama bu iktidarla büyümüş koca bir neslin ahlakını toparlamak öyle tedbir paketleriyle olup çözülecek bir mesele değil.
Barışmak konusunda zaten onca beceriksizken ürettiğimiz onca düşmanla kinimizle bilediğimiz baltaları gömecek yer bulmak da mesele.
Baltaları gömmek için kazacağımız her bir yerden eskileri çıkarmak ve silahlarımızı arttırmak konusunda çok mahiriz.
Ekonomik kriz siyasal krize mi, siyasal kriz ekonomik krize mi döndü bilemem ama ikisinin de ahlaki krizi beslediği kesin.
Döviz kurları çıktıkça ahlak kurumuz dibi görmeye başladı.
Yalanın bini bir para. Ekranlardan sokaklarımıza ve hatta evlerimizin içine kadar küfürler dolup taştı. Bu düşmanlık, bu kindarlık ötekinden başlayıp, komşumuza, eşimize çocuğumuza kadar yansıdı.
Düşmana doyamaz olduk.
Doyamadık çünkü sosyolojide bir kural vardır, dikta yönetimleri hukuksuzluk ve adaletsizliklerini meşrulaştırmak için her zaman yeni düşmanlar üretmek zorundadır.
Her zaman yeni korkular…
Buradan hareketle bile aslında ne durumda olduğumuzun resmi okunabilir.
Okusak ne yazar diyeceksiniz.
Anlasak ne olacak.
Anladığımız kahrolduğumuz ve sövdüğümüzle yani artık utanmadıklarımızla kalacağız.
“İşte bu, benim dosdoğru yolum. Artık ona uyun. Başka yollara uymayın. Yoksa o yollar sizi parça parça edip O’nun yolundan ayırır. İşte size bunları Allah sakınasınız diye emretti.” Enam Suresi 153. Ayet