Koca park ona kalmıştı adeta.
Parklardaki salıncaklar, kaydıraklar ve zıpzıplar onundu bu gün.
Durmadan bir oyun grubundan diğer oyun grubuna geçiyordu.
Ama yine de parkta oyun oynayan bir çocuk kadar mutlu değildi.
Yüzünde bir hüzün, bir mutsuzluk hakimdi.
Kendi yalnızlığı içinde kaybolmuştu adeta.
Büyük bir yalnızlık, hüzün ve sessizlik içerisindeydi.
Sallanırken salıncaktan gelen ses bile duyulmuyordu.
Koca parkta suskun bir serçe gibi duruyordu.
Dedesi de sıkılınca “hadi eve gidelim” demesini bekliyordu kenarda.
Salıncaktan inince derin yalnızlık içerisindeki Nezra’nın yanına gittim.
Minnacık elleri, kendinden büyük ve yırtık montun içinde kaybolmuştu.
Bu sayede elleri üşümüyordu.
“Ben güzel fotoğraflar çekerim, senin bu kavak ağacı dibinde bir fotoğrafını çekebilirim” diyerek konuşmayı denedim.
Sevinçle evet dedi.
Başladım fotoğraflarını çekmeye.
Bir taraftan da sohbet etmeye başladım.
Annesi yanımıza yaklaştı, meraklı gözlerle bize baktı.
-Bu gün neden okula gitmedin?
-Ben okulu bıraktım.
-Neden bıraktın peki?
-Kurtalan’da okuyordum bazı ailevi sebeplerden dolayı Batmana taşındık, ikametgah sorunlarım olduğu için okula kaydım olmadı.
-İkametgâh sorunlarını çözersek okula gider misin?
-Dedem bilir dedi?
Okula gidebilmesi için kararı dedesine bırakınca bu sefer kendisi ile henüz 8 yaşındaki Nezra’yı okula göndermek için sohbete başladık.
Nezra’nın, ailevi ve maddi sorunlardan dolayı ilkokul 2. sınıfta iken okula ara vermek zorunda kaldığını söyledi dedesi.
İkametgah ve okul giderlerini karşılamak sureti ile Nezra’nın okula tekrar başlaması noktasında anlaştık.
Milli Eğitim Şube Müdürü Abdurrahim Kusen’e Nezra’nın ikamet ettiği bir okula kaydedilmesi için yardım talebinde bulundum.
Müdür Kusen ile görüşmemizden sonra Yeni Mahalle İlkokulu idarecileri Nezra’nın yaşadığı adrese giderek görüşeme yaptı.
Dedesini yönlendirmemizle Nüfus Dairesindeki ikamet sorunu çözüldü. Nezra’nın okula kaydı tekrar yapıldı.
Nezra’nın okul kıyafetlerini okul idaresi karşıladı.
Ben de tüm kırtasiye malzemeleri ve acil kışlık ihtiyaçlarını temin ettim.
Bu gün Nezra’nın okuduğu okula kendisi ve arkadaşları için aldığım çikolata paketi ile gittim.
Sınıfa girdiğimde Nezra oturduğu sıradan kalkarak bana doğru geldi.
O parkta derinleşen yalnızlık içinde kaybolan Nezra gitmiş, yerine bambaşka biri gelmişti.
Okula tekrar başladığı için mutluydu, sevinçliydi.
Bazen insan, yalnızlık içinde kaybolunca yeniden doğabiliyor.
Nezra da adeta yeniden doğmuştu.
Sırasına oturdum, birlikte biraz ders dinledik.
Deftere yazdığı yazının harfleri kocamandı, tıpkı ışık saçan kara gözleri gibi.
Nezra’nın tekrar okullu olmasını yazmaya neden gerek duydum peki?
Etrafınızdan olup bitenlerden haberdar olasınız diye yazdım evvela.
Etrafınızda yalnız, çaresiz, yoksul insanları görünce es geçmeyesiniz diye.
Başkasının derdini, sorununu çözebilecek durumdaysanız yardımcı olun diye.
Reklam yapmadan, karşılık beklemeden başkalarının hayatına dokunasınız diye.
Yapacaklarınız belki başkasına da örnek olur.