Arşivimde yüzlerce çocuk fotoğrafı var. Bazen bunların içerisinden birini seçmek, oldukça zor geliyor. Her fotoğrafla duygusal bir bağım var. Her biri emek ve çabamın eseri. Bunların dışında bir de içimde yatan ve hiç büyümeyen bir çocuk var. Çocuklar dünyanın en masum en zararsız varlıklarıdır. Henüz dünyanın kötülükleriyle tanışmamışlardır. En büyük acıları, babalarının eve gelirken dondurma almamış olmasıdır. Bazen sana öyle içten, öyle sevgiyle bakıyorlar ki insanın içi ısınıyor. Ya da yanaklarına inen bir damlacık gözyaşı, içini acıtıyor. Bu karede, kız çocuğunun bakışlarındaki hüzün beni etkiledi ve deklanşöre bastırdı.