Torunum Elif Jiyan, Ablası Zilan’ın kitap okumasına engel olmaya çalışıyordu. Kendisiyle oyun oynamalarını istiyordu. Zilan, kuş gibi kondu önce ağaca. Sonra da çantasından kitabını çıkarıp başladı okumaya. Onun sayesinde bir kez daha şunu öğrenmiş olduk. Kitap okumanın yeri ve zamanı yoktur.
