Türkiye'de son günlerde medyaya ve halka kulağını tıkayan siyasetçiler ve bürokrat tipi var.
Ben bunları devekuşuna benzetiyorum.
Malum devekuşu bir düşmanlık ve saldırı hissettiğinde başını kuma sokar.
Devekuşu kocaman bir hayvan kocaman da cüssesi var.
Başını kuma sokar ama koca gövdesinin dışarda olduğunu unutur.
Aynen böyle işte.
Medyayı görmezden gelen o kişiler koca gövdelerinin dışarıda olduğunu unutuyorlar.
Bir doğrunun ve gerçeğin kimin tarafından hangi parti tarafından söylendiği çok önemli değil.
Mühim olan söylenenin doğru ve gerçek olduğu.
Muhalefet bir ülke için şanstır.
Özellikle de iktidar için.
İktidar yaptığı yanlışları muhalefet ve muhalifler de görür.
Ona göre de çözümler sunar.
Sen kalk sırf muhalefet doğru söyledi diye gerçeği doğrarsan vatandaş da bunun bir karşılığı olur.
İktidar olmanın en büyük hastalığı budur işte.
Kör, sağır ve dilsiz olursun.
Sadece kendi sesini duyarsın.
O ses de sana davudi bir ses gibi gelir ama aslında kimse çıkardığın o bet sesi artık duymak istemez.
Medya tam da burada rol alır.
İktidarın muhalefete kulak kapattığı yerde gerçekleri yansıtır ve doğru yapma fırsatı sunar.
Medyaya da kulağını kapattığı da artık iktidarsın ama muktedir değilsin.
Senin görmek istemediğini halk görür ve seni kendi nezdinde mahkemesinde yargılar.
Seçim tam da burada kaybedilir.
Demokrasilerde muhalefet ve muhalif medya iktidara şans sunar ve bir lütuftur.
Bugün maalesef kör sağır ve dilsiz bir siyaset anlayışı var.
Sokağın sesini duymak istemeyen bet bir anlayış.