Her ölüm erken ölülümdür derler ya; bazı ölümler hakikaten çok erken. İnsanın kabullenmesi zor. Öyle kayıplar oluyor ki eksiklikleriyle yaşamak ve hayata devam etmek, kalbindeki o ağırlıkla yürümek oldukça zordur. Herkes gibi benim de hayatımda öylesi ölümler var. Batman’da mayına basıp parçalanan 4 kardeşim Salih, Sadi ve Sofi Özdemir’ler ile Sedat Özevin… Her Perşembeyi Cuma’ya bağlayan saatlerde mor sandalyesinde mezarları başında dua eden Şaha Ana. Yıllarca Norveç’te yaşayıp sonra Kazdağları’nın bir köyünde yaşama veda eden sevgili dostum Sinan Çorbacıoğlu ve mezarı başına bazı günler yalnız başına giden Merhum Sinan’ın eşi kardeşim dostum Şebnem…
İki farklı kare. Biri Türkiye’nin en doğusunda, diğeri ise en batısında. İki acılı yürek. Biri ana, biri eş. Ortak nokta, yaşama veda eden yüreklerinin yarısı. Mekânları cennet olsun sizin mezarınızı fotoğraflamak bile bana acı verdi.
