Günlerden Pazar.
Uyurum normalde saat 10’a kadar.
Ama bugün uyumak yok.
Keyifli bir gün olacak.
Batman Kitap Kulübü,
Savaş mağduru Ezidiler için günlerce çağrı yapmış;
Kış kapıda,
Şiddetli rüzgâr, fırtına,
Bitmeyen yağmurlar,
Hiç bitmeyen elektrik kesintileri,
Çadır evde rahatlıkla ısınabilir misiniz?
Yaşayabilir misiniz?
Çok zor…
O halde, yardım etmek gerek.
Sosyal medyada yaptıkları paylaşımlar,
Gazetemizde yayımlattıkları haberler,
Kapısını çaldıkları ev ve işyerleri sayesinde
Yardım topladılar.
Un, yağ, bulgur, pirinç torbaları,
Yüklendi kamyonete.
6 araç dolusu kafile yola koyulduk.
Doooğru Beşiri Uğurca Köyü’ne.
Çadır Kentte.
Kitap Kulübü Kurucuları
Mahsum Demir,
Şahabbetin Tunç ve
Sözcü Tahir Yaşar, önümüzde.
Ezidi kadınlar,
Ezidi çocuklar,
Ezidi babalar,
Sevgiyle karşıladı bizi.
Çocuklar, durup durup sarıldı,
Genç kızlar, utana sıkıla yanımıza yanaştı.
Bulgur, pirinç, yağlar,
Tartılarda tek tek ölçülerek
Her çadıra dağıtıldı.
Onlarda böyle dağıtılıyormuş yardımlar.
Gram gram tartılarak, adaletle,
Çok takdir ettim çok.
Çocuklar o kadar masum, o kadar savunmasızdı ki,
Savaşın yarattığı tahribat,
Kimsesizlik,
Bir çadıra terk edilmişlik,
Bakışlarına yansımış.
Yine de çok gururlular.
Dağıtılan kek ve bisküvileri,
Tek tek, sırasıyla alıyorlar.
İkinciyi uzatsan “ben aldım” diyor utanarak.
30 aile var şimdi çadır kampta.
Toplasan 150 birey.
Tuvaletler ortak,
Çadırların önünde odun ateşinden bir ocak,
Yemek ve çay yapmada kullanılıyor.
Çadırların içinde elektrik var ama fatura yüksek,
Bu yüzden elektriğe yüklenmiyorlar.
Odun sobası ile ısınıyor çadırlar,
Bu yüzden çok ama çok miktarda odun gerek.
Kimisi çok hasta, tedavi olması gerek.
En yaşlıları anlatıyor,
Savaştan nasıl kaçtıklarını.
Ağlıyor anlatırken,
Canları halen çok yanıyor belli ki.
Yaralarını sarmak gerek.
Yanlarında olmak gerek.
Onları artık çadırdan kurtarıp, konutlara yerleştirmek gerek
