Her bahar ne ilk ve ne de sondur.
Baharlarının birinin adı ilk diğerinin sonbahardır.
Kavrulucu sıcaktan sonraki bahara son, dondurucu soğuktan sonra gelen mevsime ilkbahar denir.
Baharların en güzel yönü, doğayı renkten renge büründürürler.
Doğada zaman geçirmek için en güzel mevsimdir baharlar.
Her bir baharda yeşil, sarı, turuncu, kırmızı renklere bürünüyor dağlar, kırlar, ormanlar.
İçimde inanılmaz bir bahar coşkusu var bu mevsimde.
Bu sonbahar, her bahardan daha bir bahar…
Mis kokulu ve sapsarı renkte...
Sarılar içerisinde çiçekler, güller sarmalamış her tarafı.
Bu bahara daha çok vuruldum.
Tam zamanında gelen bir bahardı bu.
Ciğerlerime kadar hissettiğim bir bahar.
Bereketli bir bahar.
İçimde güller açmış gibi.
İlkbaharda bu hisler yoktu.
Ama sonbaharda bunu hissediyorum.
İçimdeki dumanlı havayı dağıttı birden.
Beni kendime getiren bir bahar bu.
Bir çırpıda kurtuldum içimdeki karamsarlıktan.
Çünkü bir köy tandırından yükselen sıcak ekmek koksu kadar güzel bir bahar.
Biliyorum az kaldı gidecek yine.
Gitmeyi yine unutmayacak.
Hem de ardına bakmazsızın gidecek.
Geride dudak bükenlere aldırmayacak.
Oysa ben bahar hiç bitmesin istiyorum.
Hep hüznüme eşlik etsin, yalnızlığıma yoldaşlık.
Bir de kuş seslerini eksiltmesin.
Çünkü bahar giderse kuşları da götürecek.
Renkleri de alacak doğamızdan.
Kış gelecek sonra.
Üşüyeceğiz yalnızlığımızla.
Islanacağız renksiz sokaklarda.
Yeşilim ağaçlar giysilerini çıkaracak.
Yapraklar savrulacak her tarafa.
Çıplak dallar sallanacak.
Güneş melül halini olacak yine.
Isıtmayacak içimizi.
Sonbaharın vedası zor gelecek bize.
Ama hayatın gerçeği bu.
Bir mevsim bitecek, başka bir mevsim gelecek.
Ne demiş Aşık Daimi “ne de olsa kışın sonu bahardır”
Evet, yaz bitince de kış bitince de sonu bahar olur.
Kar da geçer, yaz da geçer, yeter ki yüreğiniz üşümesin.