Umut ve duygu, kelime olarak yaşam kaynağının belirtisidir.
Yaşama daha sıkı tutunmadır.
Beklentilerin, hayallerin, arzuları, hedeflerin gerçekleşmesidir.
Umut kelimesi, az veya çok, ihtimallerimizin düşüncesidir.
İmkânsız veya olması zor olan hayallerimiz için bir bakıma dilek niyetine de kullanırız.
Tabi o kadar.
Umduklarımızın gerçekleşmesidir bir yerde.
Tabi ki dilek ve temennilerimiz o kadar çoktur ki geleceğe dair ardı arkası kesilmiyor.
Bazen o kadar umutsuzluğa düşüyoruz ki olabileceği kesin olan bir dileğimize bile temenni olarak bakıyoruz.
Bu yüzden umut aşımız, suyumuz gibidir içimizde.
O yüzden umut hep vardır ve olmalıdır.
Mutsuzlukta,
Darda,
Zülüm altında,
Zindanda,
Karanlıkta,
Çıkmaz bir yolda,
Dipsiz bir kuyuda,
İnsanı aydınlığa çıkaran hep umuttur.
Asla umudumuzu yitirmemeliyiz.
Umut, sabırdır,
Nefes varsa umut hep vardır.
Umut sadece fakirin ekmeği değildir.
Her canın mutlaka bir umudu vardır.
Umutlu olmak her zaman her zaman bardağın dolu tarafından bakmaktır.
Tüm yaşanmış olumsuzluklara,
Haksızlıklara,
İspiyoncu ve dalkavuklara,
Yağcı ve yalakalara,
Çıkarcı ve menfaatperverlere,
Hırsızlara,
Düzenbazlar,
Emek sömürücülere,
Boğazına kadar pisliğe bulaşanlara,
Sömürenlere rağmen,
Emin olun umut görünüyor bu güne ve yarına.